Błędne Skały - zespół bloków skalnych w Górach Stołowych. Tworzy malownicze skalne miasto. Między różnorodnymi formami skalnymi przebiega trasa turystyczna.
Nazwą tą określa się labirynt skalny na krawędzi płyty górnokredowych piaskowców ciosowych, na zach. krańcu stoliwa Skalniaka (915 m), na wys. ok. 850-860 m., o powierzchni 21,14 ha. Sieć regularnych spękań w skałach, modelowanych procesami wietrzenia mechanicznego i chemicznego, została przekształcona w system rozwartych, głębokich na 6-12 m, miejscami bardzo wąskich (kilkadziesiąt cm.), szczelin i skalnych zakamarków, częściowo przykrytych skalnymi blokami, które zwano dawniej Dzikimi Dziurami lub Wilczymi Jamami. Różnice w odporności na wietrzenie i erozję warstw piaskowców o lepiszczu krzemionkowym bądź marglistym powodują niezwykłe urzeźbienie ścian występujących tu skalnych wąwozów, tuneli i pojedynczych skałek, nadając im fantazyjne kształty grzybów, maczug, klepsydr, baszt, kształtujących niepowtarzalną scenerię "skalnego miasta".
Panująca tu wilgoć i mrok sprzyjają rozwojowi roślinności naskalnej, zwłaszcza mchów i porostów, a w miejscach bardziej suchych także karłowatych świerków, brzóz i jarzębiny. Całość tworzy niezwykłe uroczysko (chronione jako rezerwat przyrody) i jeden z najatrakcyjniejszych zakątków Gór Stołowych. W pobliżu parkingu, tuż przy granicy państwowej, na skałce zw. Skalną Czaszą znajduje się punkt widokowy z piękną panoramą Gór Stołowych (zwłaszcza ich czeskiej części), Gór Sowich i Gór Kamiennych. Przy dobrej widoczności widać także Śnieżkę.
Błędne Skały od dawna stanowiły atrakcję turystyczną, docierano do nich początkowo przez Czermną i Bukowinę, ale już w 1771 r. zbudowano specjalną drogę przez Jakubowice. Opowiadano o ich labiryncie mrożące krew w żyłach historie, o zaginionych i zmarłych z głodu wędrowcach. Zwiedzano je tylko z miejscowym przewodnikiem.
Rzadko uczęszczany szlak wiedzie wzdłuż granicy państwowej, początkowo Machovską Drogą, później podnóżem Machovskiego Vrchu (711 m), mijając zabudowania kolonii Ostra Góra i leżącą po lewej Ostrą Górę (720 m), dość stromo pod górę, kamiennymi schodkami do Skalnej Bramy na granicy rezerwatu. Z platformy widokowej na Skalnych Czaszach roztacza się jeden z najpiękniejszych widoków, szczególnie na czeską stronę, obejmujący znaczną część Sudetów Środkowych i fragmenty Zachodnich.