Biskupia Kopa (niem. Bischofskoppe, cz. Biskupská kupa) - szczyt (890 m n.p.m.) w polskiej części Gór Opawskich (Sudety Wschodnie). Na szczycie wieża widokowa.
Na Biskupią Kopę - najwyższy szczyt gór Opawskich, oprócz kilku szlaków, prowadzi wygodna droga. Na wielbicieli rowerowego down-hillu czeka tu wspaniały blisko sześciokilometrowy zjazd w pięknej scenerii leśnej.
Do Polski należy tylko niewielki liczący około 30 km2 fragment Gór Opawskich, które tworzy kilka krótkich izolowanych grzbiecików lub wzgórz zbudowanych głównie z osadowych skał karbońskich (piaskowców i łupków). Biskupia Kopa położona jest na granicy Polski i Czech, stąd też do Polski należą jedynie jej stoki północne i północnowschodnie.
Góra wyróżnia się piękną, dzwonowatą sylwetką, wznoszącą się prawie 600 m ponad okoliczne równiny. Szczyt ten łatwo można rozpoznać dzięki charakterystycznej wieży na wierzchołku. Prawie cała góra porośnięta jest gęstym borem świerkowym z dużą domieszką buka i innych gatunków liściastych należących do znacznie zmienionego piętra dolnoreglowego. W poszyciu możemy tu spotkać jeszcze wawrzynka wilcze łyko, czosnek niedźwiedzi, czerniec groszkowy, żywiec cebulowy i wiechlinę gajową.
Nazwa góry sięga początków XIII wieku, kiedy to w roku 1229 bullą papieża Grzegorza IX ustanowiono granicę rozdzielającą biskupstwa wrocławskie i ołomunieckie. Granica przechodziła przez Dolinę Bystrego Potoku i szczyt Biskupiej Kopy. Być może jednak nazwa góry pochodzi od jej kształtu - razem ze Srebrną Kopą (sąsiadującą na wschodzie) przypominają nieco mitrę biskupią.
Najstarszy opis wycieczki na Kopę Biskupią pochodzi z 1797 roku, kiedy wjechał na nią na koniu Teodor von Schon, późniejszy pruski minister i burgrabia Malborka. Z biegiem lat Biskupia Kopa cieszyła się nie tylko coraz większą popularnością, ale zaczęła również pełnić rolę ważnego punktu geodezyjnego (spotykane do dziś kamienie miernicze i pierwsza drewniana wieża triangulacyjna). W 1890 roku wybudowano na szczycie pierwszą dwunastometrową drewnianą wieżę widokową, która jednak zawaliła się po sześciu latach. W 50. rocznicę panowania cesarza Franciszka Józefa, 26. sierpnia 1898 r., z wielką pompą (hymny narodowe, okrzyki na cześć cesarza króla pruskiego i przyjaźni austriacko-pruskiej, a nawet odegrane przez kapelę utwory Mozarta i Mendelssona) otwarto murowaną wieżę przypominającą średniowieczną basztę. Oryginalna ta budowla ma 18 metrów wysokości. Przez wiele lat otwarta była dla wszystkich chętnych, w 1966 r. urządzono na niej przekaźnik TV czeskiej (wybudowano wtedy obok nieestetyczny blaszany barak). W 1990 roku urząd miasta Zlate Hory, przy pomocy Klubu Przyjaciół Zlatych Hor, wyremontował schody na wieżę, a wiosną rozpoczęto remont elewacji baszty.
W 1996 roku otwarto na Biskupiej Kopie przejście turystyczne na szlakach do Zlatych Hor i Petrovy boudy.
Z wierzchołka Biskupiej Kopy - (najlepiej z wieży widokowej) - możemy podziwiać piękne panoramy na Zlate Hory oraz przedgórze Jesioników. Patrząc na północny zachód można dojrzeć np. odległą o 85 km Ślężę i Śnieżnik na zachodzie (45 km).
Już w 1893 roku, na południe od wierzchołka wybudowano pierwsze drewniane schronisko, które w latach dwudziestych przekształcono w okazały hotel górski (w 1954 roku rozebrany). Po I wojnie światowej na północnych zboczach Biskupiej Kopy, na wysokości 765 wybudowano "Chatę Górnoślązaków" - obecnie Schronisko PTTK "Pod Biskupią Kopą". W 1964 roku nazwano je im. Bohdana Małachowskiego, działacza PTTK z Krakowa. Umiejętnie wkomponowana w leśny krajobraz, placówka jest najlepszą bazą wypadową na szczyt.
Na szczyt Biskupiej Kopy prowadzi kilka znakowanych i nieznakowanych szlaków turystycznych. Szczególnie jednak polecamy wędrówkę ścieżką przyrodniczo-dydaktyczną "Doliną Bystrego Potoku" na Biskupią Kopę, która umożliwi nam dobre zapoznanie się z walorami przyrodniczo-krajobrazowymi Gór Opawskich.
Licząca 7,4 km trasa bierze swój początek na przystanku PKS (na żądanie) w Pokrzywnej i wiedzie malowniczym przełomem Bystrego Potoku, przez Cichą Kotlinę (proponowany rezerwat - wspaniały las mieszany). Trasa oznakowana jest w terenie białymi kwadratami przekreślonymi zielonym pasem i zajmuje ok. 2 godziny i 15 minut. Warto wykorzystać 7 zaproponowanych miejsc przystankowych (zarząd Parku Krajobrazowego "Góry Opawskie" opracował informator z opisem poszczególnych stacji).
Rowerem najlepiej podjechać i zjechać "stokówką" z Pokrzywnej (częściowo szlak żółty). Zjazd jest wspaniały!