Ruiny zamku Rogowiec z końca XIII wieku położone w północnej części Gór Suchych na zachód od wioski Grzmiąca. Do dziś zachowały się fragmenty murów i baszty.
Ruiny zamku w płn. części Gór Suchych, na jednej z kulminacji północnego ich grzbietu o wysokości 870 m (na starszych mapach 864 lub 862 m). To najwyżej położony zamek średniowieczny w całej Polsce. Wyżej od niego w polskich Sudetach znajduje się jedynie domniemane miejsce zamku zwane Pańskim Domem, w Karkonoszach, na wys. ok. 960 m. Natomiast po stronie czeskiej w Jesionikach są trzy średniowieczne warownie jeszcze wyżej położone.
Szczyt Rogowca zajmuje sporo malowniczych skałek, tworzących tu jedno z największych takich zgrupowań w Górach Suchych. Najbardziej znana z nich to Skalna Brama, na wys. 830 m. położona nieco na zach. w stronę Jeleńca (902 m). Na terenie zamku znakomity punkt widokowy w kierunku na północ i płn. wsch. (Góry Wałbrzyskie, częściowo Sowie i przełomową dolinę rzeki Rybnej u podnóża).
Zamek powstał zapewne w tym samym czasie co niedalekie Radosno i w tym samym celu - dla obrony Wysokiej Drogi, która prowadziła doliną Rybnej na zachód. Tradycja mówi jednak o pierwszej budowie w czasach Bolesława Wysokiego, a więc pod koniec XII w. i wiąże ją z powstaniem Grodna w Zagórzu Śląskim. Jest to jednak mało prawdopodobne. Pewna natomiast jest budowa kamiennej warowni w czasach Księstwa Świdnickiego, za Bolka I lub jego syna Bernarda. Księga uposażeń klasztoru w Krzeszowie z lat 1292 i 1299 wymienia Rogowiec i pierwszego burgrabiego - Reinczko Schoffa - jednego z protoplastów sławnego później (zwłaszcza z Chojnika, Cieplic i Sudetów zachodnich) rodu Schaffgotschów. Rogowiec był wówczas jednym z ważniejszych zamków obronnych, zabezpieczających księstwo od południa, ale szybko stał się on siedzibą rabusia i to w dodatku z piastowskiego rodu. W roku 1317 schronił się tu książę legnicko-brzeski Władysław, zmuszony przez brata do opuszczenia Legnicy. Stąd prowadził przez kilka lat łupieżcze wyprawy. W latach 1361-74 jako burgrabia wymieniany jest Nicolaus de Bolcze czasem jako clericus (kleryk) - reprezentant innego znanego ślaskiego i związanego z dynastią piastowską rodu rycerskiego. Bolczowie posiadali też zamek w Rudawach Janowickich (zamek Bolczów).
Po śmierci wdowy po Bolku II - księżnej Agnieszki w roku 1392 zamek wraz z całym księstwem przeszedł w ręce czeskie i zmieniał kilka razy właścicieli. Należały do niego rozległe tereny aż po Bystrzycę Górną na płn. od Zagórza Śl. W roku 1420 zdobył go raubritter (rycerz-rabuś) Franz von Pogorella (być może zniemczona forma Pogorzeli koło Brzegu) a w 1429 Wenzel von Schellendorf. Ten drugi zdobył także niedalekie Radosno i jego ród utrzymał się na obu zamkach aż do pokonania go w roku 1497 przez wojska króla węgierskiego Macieja Korwina. Po tym zdobyciu Rogowiec zniszczono i pozostaje on w ruinie do dziś. Dobrze zachowały się fragmenty przyziemia wieży. Przez wiele lat uważano, że była to bardzo mała twierdza, jednak badania archeologiczne przeprowadzone w latach 1988-92 odsłoniły dalsze, duże fragmenty, na płd. od wieży, których wcześniej nie było widać. Zamek obejmował obszar zbliżony kształtem do trójkąta. Jednym wierzchołkiem była wieża, długość przeciwległego boku wynosiła ok. 20 m, a długość zamku dochodziła do 30 m.